dit gedicht werd gepubliceerd in de festivalgids van het bevrijdingsfestival overijssel in 2014
daar staan we, aan de zijkant van de stroom
we staren apathisch naar de grond, of erger, naar onze telefoon
sommigen van ons stappen in
anderen besluiten te wachten
wanneer we zijn ingestapt, realiseren we ons dat het wellicht niet zo’n aangename tocht is als we hoopten
sommigen vallen, anderen zoeken haastig naar houvast
de meesten van ons blijven zo stil mogelijk zitten, zij wachten tot het afgelopen is
we drinken, we eten, we vallen in slaap
daar tussenin werken we, voeren we ongemakkelijke gesprekken, hebben we lief en lezen we wat.
niks meer, niks minder
dichterbij het echte leven komt het niet
deze treinreis